Έχοντας επιστρέψει τον Ιούλιο - μετά από 2 περίπου δεκαετίες - στην πόλη που μεγάλωσα (με «θητεία» σε μικρότερες και μεγαλύτερες πόλεις και νησιά τουριστικά) και έχοντας αφήσει πίσω την αρχική ευχαρίστηση και ικανοποίηση του «νόστου» μου, ξεκίνησα να παρατηρώ τις «ατέλειες», τα πράγματα που με πληγώνουν και με εξοργίζουν, αυτά που θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα…
Αφορμή μια Κυριακάτικη βόλτα από το αλιευτικό καταφύγιο του Παντοκράτορα, που βρίσκεται στη γειτονιά μου, θαύμασα το τοπίο παρέα με αρκετό κόσμο που έκανε τη βόλτα του και έχει δημιουργήσει ένα νέο σημείο περιπάτου μαζί με μερικούς ψαράδες που φρόντιζαν τις βάρκες τους. Από τη μία απόρησα στη σκέψη πώς κάποιοι συμπολίτες μας το θεώρησαν ως έγκλημα για τη φύση… Από την άλλη απόρησα πώς δεν θεωρείται έγκλημα η αναξιοποίητη έκταση πάνω από το αλιευτικό (όπως και όλες οι πρώην στρατιωτικές εκτάσεις) και το σκουπιδαριό που βρίσκει κανείς σε όλο το μήκος των παραλιών της πόλης. Να μη μιλήσω για τον αγωγό σιντριβάνι του κολυμβητηρίου και τη διάβρωση των ακτών εκεί… Να μη μιλήσω για τα αναξιοποίητα ατού της περιοχής (τουριστικό περίπτερο, λουτρά, πρώην λιμάνι φέρι, βαθύ κλπ).
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο μένουν αναξιοποίητα; Έλλειψη πόρων, γραφειοκρατία, έλλειψη βούλησης…. Η έσχατη λύση ίσως να ήταν η μακροχρόνια ενοικίαση των περιοχών αυτών σε επιχειρηματίες που θα εγγυόταν και την ανάδειξη των περιοχών αυτών με έγγραφες δεσμεύσεις και ποινικές ρήτρες… Όχι δεν είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων (έστω και με τη μορφή ενοικίασης) αλλά ποιος λογικός άνθρωπος θα άφηνε το «σπίτι» του να μαραζώνει, όταν θα μπορούσε να το νοικιάσει με μοναδικό όρο να μην του αλλάξουν το «χαρακτήρα»;;;
Άλλη μορφή στήριξης - ανάδειξης της περιοχής μας είναι και η έξυπνη διαφήμισή του. Τον καιρό που τα social media κυριαρχούν, εμείς θα περιμένουμε τον ΕΟΤ, το Δήμο και την Περιφέρεια να μας διαφημίσουν; Είδαμε τόσα χρόνια πώς βούλιαξε η Πρέβεζα από κόσμο… Βέβαια, δεν φταίνε μόνο αυτοί αλλά και οι εμείς οι ίδιοι, καθώς δεν φαίνεται να πολύ-καιγόμαστε να φέρουμε τουρισμό εδώ, αφού σε κάθε τέτοια σκέψη μας πιάνουν τα απομονωτικά μας κόμπλεξ, ανασφάλειες και φοβίες. Το αν η ανεργία, η τεμπελιά και τα ναρκωτικά σαρώνουν το κάνουμε γαργάρα, αρκεί να έχουμε ήσυχη τη ζαχαρένια μας και να μη μας πιάνει τη «θέση» και το «μέρος» ο κωλο-τουρίστας… Η έλλειψη κλινών και άλλων τουριστικών υποδομών πιστεύω είναι πολύ σημαντικό αλλά δευτερεύων στην παρούσα φάση, γιατί αν αλλάξει η νοοτροπία μας τα υπόλοιπα γίνονται ή κυνηγιούνται ευκολότερα… Μαζί με τη νοοτροπία βέβαια ας προσθέσουμε και μπόλικη φυσική ευγένεια, γιατί κανείς δε θα αφήσει τα λεφτουδάκια του σε μουντρούχους και κακόκεφους ανθρώπους, ούτε βέβαια σε αυτούς που «φοράνε» ένα χαμόγελο…
Έχουμε τόσο όμορφα σημεία, όχι μόνο τα γνωστά, αλλά και πολλά άλλα που εμείς τα θεωρούμε συνήθη ή δεύτερα αλλά κάποιος ξένος γοητεύεται όταν τα πρωτοβλέπει… Σίγουρα όλα τους θέλουν περαιτέρω ανάδειξη και αξιοποίηση, γιατί το όμορφο «σκέτο» δεν φέρνει κόσμο… Κόσμο φέρνει το σωστό πλασάρισμα του! Ζούμε στην εποχή του σωστού πλασαρίσματος και ας το πάρουμε χαμπάρι!!! Εδώ ένα απομονωμένο χωριό για να μιλήσω ευγενικά, τα Σύβοτα Θεσπρωτίας έχουν γίνει η Ελληνική Κάραϊβική με τρείς γούρνες, αλλά υπέροχο μαρκετινγκ, πολύ καλή ξενοδοχειακή υποδομή και φυσικά διαφήμιση, ενώ και οι καταστηματάρχες κυνηγούν την κάθε ευκαιρία (έστω και με άκομψο τρόπο ορισμένες φορές).
Ας αναλάβουν πρωτοβουλία και οι ανήσυχοι συμπολίτες μας που δραστηριοποιούνται σε συλλόγους με πολύ ή λιγότερο έργο, με αξία ή απαξία (από Λ.Ε.Κ., Ορειβατικό, Γυναίκες Αγ.Θωμά, Πόντιους, Εξωραϊστικούς έως Φίλους Όπερας, Φιλόζωους, Αριστερό-οικολόγους, Δημοτικές επιχειρήσεις κλπ). Ας βρούμε λίγο χρόνο από τα αρκετά προβλήματά μας για να λύσουμε και αυτά της πόλης. Ας καθίσουμε όλοι όσοι αγαπάμε το μέρος μας να συνεννοηθούμε, να συζητήσουμε ανοιχτά χωρίς αγκυλώσεις και προκαταλήψεις και να θέσουμε ο καθένας τη γνώση και τη σοφίας του στην υπηρεσία του κοινού μας καλού για το καλό των παιδιών μας και του δικού τους μέλλοντος!
Υ.Γ.: Όποιος συμφωνεί με τα γραφόμενά μου, ας καταθέσει τις απόψεις του στο preveza-plus.blogspot.com που δημιούργησα μόλις τώρα με αφορμή τις παραπάνω σκέψεις.
Αφορμή μια Κυριακάτικη βόλτα από το αλιευτικό καταφύγιο του Παντοκράτορα, που βρίσκεται στη γειτονιά μου, θαύμασα το τοπίο παρέα με αρκετό κόσμο που έκανε τη βόλτα του και έχει δημιουργήσει ένα νέο σημείο περιπάτου μαζί με μερικούς ψαράδες που φρόντιζαν τις βάρκες τους. Από τη μία απόρησα στη σκέψη πώς κάποιοι συμπολίτες μας το θεώρησαν ως έγκλημα για τη φύση… Από την άλλη απόρησα πώς δεν θεωρείται έγκλημα η αναξιοποίητη έκταση πάνω από το αλιευτικό (όπως και όλες οι πρώην στρατιωτικές εκτάσεις) και το σκουπιδαριό που βρίσκει κανείς σε όλο το μήκος των παραλιών της πόλης. Να μη μιλήσω για τον αγωγό σιντριβάνι του κολυμβητηρίου και τη διάβρωση των ακτών εκεί… Να μη μιλήσω για τα αναξιοποίητα ατού της περιοχής (τουριστικό περίπτερο, λουτρά, πρώην λιμάνι φέρι, βαθύ κλπ).
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο μένουν αναξιοποίητα; Έλλειψη πόρων, γραφειοκρατία, έλλειψη βούλησης…. Η έσχατη λύση ίσως να ήταν η μακροχρόνια ενοικίαση των περιοχών αυτών σε επιχειρηματίες που θα εγγυόταν και την ανάδειξη των περιοχών αυτών με έγγραφες δεσμεύσεις και ποινικές ρήτρες… Όχι δεν είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων (έστω και με τη μορφή ενοικίασης) αλλά ποιος λογικός άνθρωπος θα άφηνε το «σπίτι» του να μαραζώνει, όταν θα μπορούσε να το νοικιάσει με μοναδικό όρο να μην του αλλάξουν το «χαρακτήρα»;;;
Άλλη μορφή στήριξης - ανάδειξης της περιοχής μας είναι και η έξυπνη διαφήμισή του. Τον καιρό που τα social media κυριαρχούν, εμείς θα περιμένουμε τον ΕΟΤ, το Δήμο και την Περιφέρεια να μας διαφημίσουν; Είδαμε τόσα χρόνια πώς βούλιαξε η Πρέβεζα από κόσμο… Βέβαια, δεν φταίνε μόνο αυτοί αλλά και οι εμείς οι ίδιοι, καθώς δεν φαίνεται να πολύ-καιγόμαστε να φέρουμε τουρισμό εδώ, αφού σε κάθε τέτοια σκέψη μας πιάνουν τα απομονωτικά μας κόμπλεξ, ανασφάλειες και φοβίες. Το αν η ανεργία, η τεμπελιά και τα ναρκωτικά σαρώνουν το κάνουμε γαργάρα, αρκεί να έχουμε ήσυχη τη ζαχαρένια μας και να μη μας πιάνει τη «θέση» και το «μέρος» ο κωλο-τουρίστας… Η έλλειψη κλινών και άλλων τουριστικών υποδομών πιστεύω είναι πολύ σημαντικό αλλά δευτερεύων στην παρούσα φάση, γιατί αν αλλάξει η νοοτροπία μας τα υπόλοιπα γίνονται ή κυνηγιούνται ευκολότερα… Μαζί με τη νοοτροπία βέβαια ας προσθέσουμε και μπόλικη φυσική ευγένεια, γιατί κανείς δε θα αφήσει τα λεφτουδάκια του σε μουντρούχους και κακόκεφους ανθρώπους, ούτε βέβαια σε αυτούς που «φοράνε» ένα χαμόγελο…
Έχουμε τόσο όμορφα σημεία, όχι μόνο τα γνωστά, αλλά και πολλά άλλα που εμείς τα θεωρούμε συνήθη ή δεύτερα αλλά κάποιος ξένος γοητεύεται όταν τα πρωτοβλέπει… Σίγουρα όλα τους θέλουν περαιτέρω ανάδειξη και αξιοποίηση, γιατί το όμορφο «σκέτο» δεν φέρνει κόσμο… Κόσμο φέρνει το σωστό πλασάρισμα του! Ζούμε στην εποχή του σωστού πλασαρίσματος και ας το πάρουμε χαμπάρι!!! Εδώ ένα απομονωμένο χωριό για να μιλήσω ευγενικά, τα Σύβοτα Θεσπρωτίας έχουν γίνει η Ελληνική Κάραϊβική με τρείς γούρνες, αλλά υπέροχο μαρκετινγκ, πολύ καλή ξενοδοχειακή υποδομή και φυσικά διαφήμιση, ενώ και οι καταστηματάρχες κυνηγούν την κάθε ευκαιρία (έστω και με άκομψο τρόπο ορισμένες φορές).
Ας αναλάβουν πρωτοβουλία και οι ανήσυχοι συμπολίτες μας που δραστηριοποιούνται σε συλλόγους με πολύ ή λιγότερο έργο, με αξία ή απαξία (από Λ.Ε.Κ., Ορειβατικό, Γυναίκες Αγ.Θωμά, Πόντιους, Εξωραϊστικούς έως Φίλους Όπερας, Φιλόζωους, Αριστερό-οικολόγους, Δημοτικές επιχειρήσεις κλπ). Ας βρούμε λίγο χρόνο από τα αρκετά προβλήματά μας για να λύσουμε και αυτά της πόλης. Ας καθίσουμε όλοι όσοι αγαπάμε το μέρος μας να συνεννοηθούμε, να συζητήσουμε ανοιχτά χωρίς αγκυλώσεις και προκαταλήψεις και να θέσουμε ο καθένας τη γνώση και τη σοφίας του στην υπηρεσία του κοινού μας καλού για το καλό των παιδιών μας και του δικού τους μέλλοντος!
Υ.Γ.: Όποιος συμφωνεί με τα γραφόμενά μου, ας καταθέσει τις απόψεις του στο preveza-plus.blogspot.com που δημιούργησα μόλις τώρα με αφορμή τις παραπάνω σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου